Τρίτη 14 Σεπτεμβρίου 2010

ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΤΗΣ ΘΑΛΕΙΑΣ ΚΟΥΝΟΥΝΗ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΜΕ ΛΕΝΕ ΝΑΣΙΑ


Ήταν η πρώτη μου γνωριμία με την κυρία Στυλιανού. Μέσα απ’ αυτό το βιβλίο τη γνώρισα ως συγγραφέα αλλά ταυτόχρονα και ως άνθρωπο, αφού στο βιβλίο της καταγράφονται προσωπικές της εμπειρίες. Εμπειρίες δοσμένες με ένα μοναδικό τρόπο γραφής που αιχμαλωτίζει τον αναγνώστη.

Αργότερα βέβαια οι πρώτες μου εντυπώσεις, που πιστέψτε με μόνο θετικές ήταν, ενισχύθηκαν όταν ακολούθησαν οι προσωπικές μας επαφές. Η κυρία Στυλιανού έγινε η γλυκιά μου Μαρία, ένας καταπληκτικός άνθρωπος, μία καλή φίλη, μία εξαιρετική αγωνίστρια ποικίλων μορφών που ανεπιτήδευτα προκαλεί το θαυμασμό των γύρω της. Κι αυτό άλλωστε μπορούν να το επιβεβαιώσουν πολλοί, ακόμα κι αυτοί που τη γνωρίζουν από μακριά... ας πούμε από το facebook. Μία καλή ευκαιρία να της θυμίσω πως άξιζαν οι γκρίνιες μου όταν πάλευα να την πείσω να ενωθεί μαζί μας. Δεν είχε χρόνο. Κι ακόμη δεν έχει. Παλεύει από το πρωί μέχρι το βράδυ για να κερδίσει τα στοιχήματα που έβαλε από πολύ νωρίς με τον εαυτό της. Η ζωή δεν της χαρίστηκε, αντίθετα «στόλισε» το δρόμο της με τρικλοποδιές, αγκάθια, αφόρητο πόνο κι όμως η Μαρία, ή αλλιώς η Νάσια, κατάφερε να ξεπεράσει όλα τα προηγούμενα και να παλέψει για την ευτυχία.

Θυμάμαι μία φορά όταν την άκουσα να μιλάει σε μία ζωντανή εκπομπή με θέμα την κακοποίηση, όπου η Μαρία ήταν επίσημη προσκεκλημένη: «Όταν έχεις βιώσει την κακοποίηση σαν παιδί και γεμίσει η ψυχή σου παιδικά τραύματα, σαν μεγαλώσεις γίνεσαι είτε ένας πολύ κακός άνθρωπος, είτε ένας πολύ καλός άνθρωπος. Δεν υπάρχει ενδιάμεσο.» Δάκρυσα... ήξερα πολύ καλά πως εκείνη ανήκει στη δεύτερη κατηγορία κι ένιωσα τόσο περήφανη γι’ αυτήν!

Και πραγματικά. Διαβάζοντας το βιβλίο της, απορείς πως ένας άνθρωπος που πάλεψε με Θεούς και Δαίμονες, έχοντας εισπράξει έντονα σε ευάλωτα χρόνια της ζωής του, απόρριψη, βία, μίσος και κατατρεγμό, είναι σήμερα ένας άνθρωπος που προσφέρει χωρίς ανταλλάγματα βοήθεια και πραγματική αγάπη στους συνανθρώπους του. Λογικό δεν είναι να συνοδεύει αυτή την απορία ο θαυμασμός και η περηφάνια;

Η Νάσια είναι ένα παράδειγμα για τους ανθρώπους. Είναι το πρότυπο για τα θύματα της βίας. Είναι η γυναίκα που τόλμησε να σπρώξει με όλη τη δύναμη της ψυχής της τη σκοτεινή πλευρά της ζωής και να βαδίσει, έστω να συρθεί, προς τη φωτεινή της πλευρά.

Ξέρω πως είναι περίεργο να ξεκινάς τη συγγραφική σου πορεία με μία αυτοβιογραφία, ειδικά στην ηλικία που το έκανε η Μαρία. Όμως η δική της ζωή περικλείει γεγονότα που πολλοί από μας (ευτυχώς) δε θα τα ζήσουμε ποτέ. Σε όσους πάλι τα έζησαν και σ’ αυτούς που (δυστυχώς) τα ζουν τώρα, αυτό το βιβλίο μόνο δύναμη θα δώσει να παλέψουν γι’ αυτό που τους ανήκει. Τη δική τους λύτρωση, τη δική τους ευτυχία.

Κλείνω αυτή τη σημείωση με μία ευχή: Εύχομαι όλοι μας να μην καθησυχαστούμε ποτέ με το βόλεμα που μας δίνει ο καναπές μας και να γίνουμε σύμμαχοι στον αγώνα που δίνουν καθημερινά χιλιάδες «Νάσιες» στον κόσμο.

Κυριακή 8 Αυγούστου 2010

ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ ΚΟΥΤΣΟΥΚΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΜΟΥ ΟΤΑΝ ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ ΕΚΔΙΚΟΥΝΤΑΙ, ΒΙΒΛΙΟΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΙΣ.


ΚΡΙΤΙΚΗ

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΣΑ.ΘΑΥΜΑΣΑ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ.ΑΝ ΚΑΙ ΣΚΛΗΡΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ , ΚΥΡΙΩΣ ΓΙΑ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΓΙΑΤΙ ΜΑΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙ ΕΝΤΟΝΑ ΤΑ ΒΙΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΝΕΦΕΛΗΣ,Η ΜΑΡΙΑ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΙΔΙΟΤΗΤΑ ΝΑ ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΞΕΦΕΥΓΕΙΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ ,ΒΑΖΟΝΤΑΣ ΕΝΔΙΑΜΕΣΑ ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΟΜΟΡΦΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΗΣ ΗΡΩΙΔΑΣ.ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΩ ,ΠΩΣ ΑΡΚΕΤΕΣ ΦΟΡΕΣ ΕΚΛΕΙΣΑ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΩΝΤΑΣ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΩ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΖΑ.ΚΑΙ ΤΑΞΙΔΕΨΑ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ.
ΗΤΑΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΛΙΓΕΣ ΦΟΡΕΣ ΠΟΥ ΚΑΤΑΝΟΗΣΑ ΕΞ ΑΡΧΗΣ ΤΟΝ ΗΡΩΑ ΕΝΟΣ ΒΙΒΛΙΟΥ.ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΔΕΝ ΑΜΦΕΒΑΛΑ ΓΙΑ ΤΟ ΛΟΓΟ ΠΟΥ ΕΠΡΑΤΕ ΚΑΠΟΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ.ΔΥΣΚΟΛΑ ΒΙΩΜΑΤΑ ΠΟΥ ΣΕ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΚΑΙ ΣΕ ΣΤΙΓΜΑΤΙΖΟΥΝ ΓΙΑ ΜΙΑ ΖΩΗ.Η ΝΕΦΕΛΗ ΟΜΩΣ , ΔΕΝ ΕΣΚΥΨΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΠΟΤΕ.ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΠΑΡΕΜΕΙΝΕ ΚΥΡΙΑ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΔΡΟΜΟ ΠΟΥ ΔΙΑΛΕΞΕ ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ.ΟΣΟ ΣΚΛΗΡΟΣ ΚΑΙ ΑΝ ΗΤΑΝ , ΕΚΕΙΝΗ ΠΑΛΕΨΕ ΓΙΑΤΙ ΥΠΗΡΧΕ ΚΑΤΙ ΓΙΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΠΡΕΠΕ Ν Α ΠΑΛΕΨΕΙ.
ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ ΦΑΙΝΟΜΕΝΙΚΑ ΕΨΑΧΝΕ ΑΠΕΓΝΩΣΜΕΝΑ ΚΑΙ ΔΙΑΛΕΓΕ ΣΕ ΛΑΘΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ;ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ,Η ΑΓΑΠΗ....ΚΑΙ ΜΕ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΚΛΕΙΝΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ,ΓΙΑΤΙ ΜΟΝΟ ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΕΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΝΕΦΕΛΗΣ.
ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ ΠΟΛΥ , ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΠΙΛΕΓΩ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΩ ,ΜΟΥ ΕΣΦΙΞΕ ΑΡΚΕΤΕΣ ΦΟΡΕΣ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΑΠΟ ΣΥΜΠΟΝΙΑ ΚΥΡΙΩΣ.ΟΧΙ ΔΕΝ ΤΗΝ ΛΥΠΗΘΗΚΑ ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΤΗ ΝΕΦΕΛΗ!ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ ,ΤΗ ΘΑΥΜΑΣΑ ΚΑΙΤΗΝ ΑΓΑΠΗΣΑ,ΓΙΑΤΙ ΗΤΑΝ ΗΡΩΙΔΑ ΚΑΙ ΠΑΛΕΥΕ.....
ΜΑΡΙΑ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΤΟΥΣ ΞΕΡΕΙΣ ΜΟΝΟ ΕΣΥ!!!!



Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΜΟΥ

Εγώ τώρα τι να πω; Ένα ευχαριστώ σίγουρα δεν φτάνει!!! Είναι πολύ λίγο μπροστά στη θέα του πανέμορφου λόγου σου! Χαίρομαι που αγάπησες τους ήρωες αυτού του βιβλίου, που μπορεί όπως πολύ σωστά είπες να είναι " σκληρό" αλλά απόλυτα ρεαλιστικό. Είναι μια αληθινή ιστορία, ποτισμένη με το αίμα ανθρώπων που θα μπορούσαν να ζουν δίπλα μας, ανάμεσά μας...Η Νεφέλη και η κάθε Νεφέλη, θα μπορούσε να είναι η κολλητή μας, η αδερφή μας...Βλέπουμε τι αγώνα δίνει να ξεφύγει από κατεστημένα στα οποία παγιδεύτηκε...λόγω απειρίας, αδυναμίας ή και επιπολεότητας αν θέλεις...Βλέπουμε τα λάθη που κάνει η οικογένεια πολλές φορές απέναντι στα παιδιά είτε με τον λανθασμένο υπερπροστατευτικό ρόλο που αναλαμβάνουν να παίξουν είτε με την απόλυτη αδιαφορία και ελευθερία που αποφασίζουν να δώσουν. Πρέπει να είμαστε κάπου στη μέση, να μάθουμε να ακούμε και να καταλαβαίνουμε τα νέα παιδιά κι όχι να τα σταυρώνουμε...Στους αγγέλους γνωρίσαμε τον Κόκορα, έναν περιθωριακό τύπο βουτηγμένο στη λάσπη του υποκόσμου, γνωρίσαμε τον Στάθη....Αλήθεια πόσους τύπους σαν τον Στάθη έχουμε γνωρίσει; Ύστερα μπήκαμε στο χώρο της πορνείας, στο χώρο των ναρκωτικών, συναντήσαμε πόρνες που τελικά δεν ήταν τόσο βρόμικες όσο άλλες γυναίκες που ζουν έξω από τα μπουρδέλα....Έχουν μπέσα, φιλότιμο, πλούσια αισθήματα και αγάπη στις καρδιές τους....Ποιοι είμαστε λοιπόν εμείς που θα κατακρίνουμε, θα δικάσουμε και θα καταδικάσουμε; Εδώ χρειάζεται το μεγαλείο της ψυχής!!! Εδώ πρέπει να έχουμε τη δύναμη και το κουράγιο να ανοίξουμε την αγκαλιά μας, να προσφέρουμε απλόχερα την αγάπη και την συμπαράσταση μας σ' αυτούς τους οποίους για τους χχχ λόγους παραστράτησαν....
Δεν χρειάζεται να πω περισσότερα...προτιμώ να αφήσω τους αναγνώστες να το διαβάσουν και να πουν τη γνώμη τους!!!!

Αλεξάνδρα μου σε υπερευχαριστώ για όλα!!!!!!!!!

Τρίτη 14 Απριλίου 2009

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΤΡΙΤΟΥ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ ΜΕ ΤΙΤΛΟ ΟΤΑΝ ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ ΕΚΔΙΚΟΥΝΤΑΙ



Έγινε με επιτυχία στη Λεμεσό στο πολιτιστικό κέντρο της Τράπεζας Κύπρου στις 20/02/09 η παρουσίαση του μυθιστορήματος της Μαρίας Στυλιανού Όταν οι Άγγελοι εκδικούνται. Μπροστά σε πυκνό ακροατήριο ο συγγραφέας Γιαννάκης Θεοδώρου Μελέσιος έκαμε μια πλήρη ανάλυση του αξιόλογου αυτού έργου με το οποίο η συγγραφέας τολμά να τραβήξει τομές σε καίρια κοινωνικά θέματα, να αναδείξει προβλήματα και να προβληματίσει τον αναγνώστη.

Αυτή τη φορά η Μαρία Στυλιανού με αφορμή μια συγκλονιστική αληθινή ιστορία μπαίνει με επιθετική διάθεση στο χώρο του κοινωνικού μυθιστορήματος και με το νυστέρι του έντεχνου πραγματικά λόγου της σκοπό έχει να σπάσει στεγανά και αποστήματα είτε αυτά βρίσκονται στα υψηλά δώματα του πολιτικού συστήματος είτε ακόμα και στη βάση της κοινωνίας, κατατάσσοντας το έργο της στις γραμμές της σύγχρονης κοινωνίας που αναδύεται απ’ τις πληγές της διαφθοράς και της νυσταγμένης ηθικής της θα φθάσει στον αναγνώστη για να τον βάλει μπροστά στις ευθύνες του να αφυπνίσει της συνείδηση του.

Ο ομιλητής, με την ανάγνωση μιας σειράς αποσπασμάτων απ’ το έργο κατέδειξε πόσο ανανεωμένη μας έρχεται η Μαρία Στυλιανού και με ώριμη πλέον γραφή παίρνει επάξια θέση ανάμεσα στους καλύτερους λογοτέχνες του τόπου μας.

Αυτή τη φορά, λέει χαρακτηριστικά ο Γιάννης Μελέσιος, η Μαρία ξαφνιάζει με τη δύναμη της γραφής της χρησιμοποιώντας μια ρωμαλέα γλώσσα με στέρεο ιστό τον οποίο κοσμούν λαμπρά ο λυρισμός και οι διακοσμητικές λογοτεχνικές ψηφίδες που όχι μόνο δεν αποβαίνει εις βάρος της περιγραφής και της αφηγηματικότητας, όπως συχνά συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις, αλλά αντίθετα, τις ενδυναμώνουν.

Με αυτή τη διαπίστωση νομίζω ότι η κυρία Μαρία Στυλιανού ήρθε στο χώρο της λογοτεχνίας, όχι σαν περαστική, αλλά για να μείνει. Πιστεύω ότι έχει αρκετά να δώσει και της εύχομαι κάθε επιτυχία, κατέληξε ο Γιάννης Μελέσιος.


46 Λεπτά στον Ωκεανό της Αγάπης μας


Αν οι μεγάλοι έρωτες, η πίστη, οι θυσίες και η αφοσίωση στο αγαπημένο πρόσωπο συνέβαιναν κάποτε μόνο στα παραμύθια, η ιστορία της Μαρίας Στυλιανού μεταφέρει τον αναγνώστη σ’ ένα σύγχρονο παραμύθι.
Μια γνωριμία μέσα από ένα chatroom, διαδικτυακό δωμάτιο επικοινωνίας, μοναχικών, ανήσυχων ψυχών ή και «περαστικών» κυνηγών της περιπέτειας, ήταν το ξεκίνημα μιας παράξενης σχέσης. Οι εξομολογήσεις των μεταμεσονύχτιων σέρφερ στην ψυχρή οθόνη του ηλεκτρονικού υπολογιστή, γέννησαν ένα μεγάλο έρωτα, απαγορευμένο και κυνηγημένο αφού και οι δύο εραστές ήταν εγκλωβισμένοι σε γάμους ξεθυμασμένους, συμβατικούς.

Αυτό όμως δεν εμπόδισε τις ερωτευμένες ψυχές ν’ ανταμώνουν στα ηλεκτρονικά ραντεβού τους και ν’ ανανεώνουν τις υποσχέσεις για αιώνια αγάπη. Η ζωή, βέβαια, με τα γυρίσματα και τις ανατροπές της, δοκιμάζει την «παράνομη» αυτή σχέση, αλλά και τους ανταμείβει στο τέλος γενναιόδωρα.

Μια ιστορία αγάπης γεμάτη αισιοδοξία και ελπίδα, μέσα στους ισοπεδωτικούς και ωφελιμιστικούς καιρούς μας.

Με λένε Νάσια


Το μυθιστόρημα αναφέρεται στη διαδρομή μιας γυναίκας που έρχεται αντιμέτωπη με πολλές δυσκολίες και προβλήματα. Η δίψα της για ζωή, αλλά και η δύναμη της ψυχής της θα την οδηγήσουν στη λύτρωση. Μέσα από τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η Νάσια, μας δίνει παράλληλα κι ένα μάθημα ζωής. Μας προτρέπει να αγωνιζόμαστε, να έχουμε όραμα, να παλεύουμε για τα ιδανικά μας. Θα μας αποδείξει πως η δύναμη της θέλησης είναι η μόνη θριαμβευτική οδός προς το δρόμο της επιτυχίας.